Muggen, zandvlooien, haaien en zwarte parels

Rob aan de oever van de lagune - het binnenmeer - van Takapoto

— In welke uithoek ben je nu weer verzeild geraakt?

"Ha! Dit is Takapoto , een klein eiland in de Stille Zuidzee, het zuidelijke deel van de Stille Oceaan. Inderdaad een uithoek, zevenduizend kilometer om mij heen alleen maar zee. Het is lastig om er te komen, je bent vier dagen onderweg. Maar ik wilde per se met eigen ogen zien waar het avontuur zich heeft afgespeeld waar ik over schrijf."

— Is ook dit verhaal waargebeurd?

"Nou en of!"

— Hoe weet je dat?

"In archieven in Australië en op Tahiti heb ik oude boeken gevonden waar bijzonderheden in staan die hier in Nederland onbekend zijn. Over Ana'a bijvoorbeeld, het eiland waar mensen woonden die de andere eilanden terroriseerden. Precies in de tijd dat die vijf weglopers achterbleven op Takapoto."

— Hoe was het op Takapoto?

"Primitief, ik sliep in een hutje op het strand, zonder enige luxe. Ik werd er opgegeten door de muggen en zandvlooien. Maar de mensen zijn erg aardig. Het eiland is nog steeds wonderlijk mooi. Warm, wuivende palmbomen, witte koraalstranden, prachtige zee, helder binnenmeer, fantastische luchten."

— Heb je er meisjes gezien die op Nu’i leken?

"Ik heb een paar meisjes ontmoet van wie ik dacht: zo kan ze er hebben uitgezien. Foto's van zulke meisjes zie je op Nu’'s eigen pagina."

"Er waren trouwens niet veel jongeren op Takapoto. Er is geen middelbare school op het eiland. Als je twaalf jaar bent moet je weg, meestal naar Tahiti, dat is een veel groter eiland, 300 kilometer verderop.

Die kinderen gaan daar naar school en wonen in een pension. Ze mogen maar twee keer per jaar terug naar Takapoto, tijdens de zomervakantie en tijdens de kerst. Ik vond dat erg."

— Wat heb je allemaal meegemaakt op Takapoto?

"Heel veel. Gezwommen tussen de haaien en...."

— Echte haaien? Was dat niet gevaarlijk?

"Ik was net aangekomen, ik had een hutje aan het binnenmeer en het was bloedheet, bijna 40 graden, dus ik wilde graag even afkoelen. Ik liep zo het water in, en ik was nog geen minuut aan het zwemmen toen ik ineens die zwarte rugvinnen door het water zag snijden. Ze kwamen recht op me af."

— En toen?

"Ik schrok verschrikkelijk. Maar ik kon niks doen. Ze waren bij me voordat ik maar de kans had om me om te draaien. Ze cirkelden om me heen, ik kon hun ogen zien. Het waren er vier."

— Hoe groot waren ze?

"Niet zo heel groot, gelukkig. Zo tussen de 50 centimeter en een meter in. Maar toch wel eng. Een vrouw die op de kant stond en die zag dat ik bang was, riep dat ik met mijn platte hand op het water moest slaan. Daar schrokken ze van."

"Daarna ben ik gewoon iedere dag gaan zwemmen, en hoewel die haaien er altijd waren, was ik niet bang meer. Ik wist nu hoe ik ze kon wegjagen. De haaien komen in heel ondiep water dat soms net boven je kuiten staat. Omdat het water zo helder is kun je ze gewoon fotograferen terwijl ze om je heen zwemmen."

Zwarte parels

— Wat heb je er nog meer gedaan?

"Ik heb pareloesters opgedoken, van de bodem van het binnenmeer."

— Echte parels? Dus nu ben je rijk?

"Haha. Dat valt wel mee. Takapoto is een van de weinige plaatsen op de wereld waar zwarte parels vandaan komen. Dat heeft te maken met het ongelofelijk heldere water en met de warmte en het hoge zoutgehalte van het binnenmeer."

"Vroeger kon de bevolking leven van het parelduiken. Nu niet meer. Ik huurde het hutje van bij de laatste parelvisser van het eiland. Hij heet Tututemanarike en hij staat op de foto rechts  "

— Tututemanarike...? Die naam komt me bekend voor.

"Dat klopt. In het boek Haaieneiland heb ik de oude navigator naar hem genoemd. Tututemanarike wist echt álles van de zee en van de lucht en de sterren."

Vroeger

— Waarom schrijf je eigenlijk over vroeger?

"Onze bibliotheken staan vol met boeken die vreemde landen beschrijven zoals ze gezien werden door de Nederlanders. Ik vind het interessanter om dat om te draaien. Ik wil dat de lezer die eerste ontmoetingen óók bekijkt vanuit die andere volken. Wat vonden ze van ons? Daarom is in dit boek Nu'i een van de hoofdpersonen. Door haar ogen kijk je naar ons Nederlanders."

— Ben je nog meer boeken aan het schrijven?

"Ja, een boek over hoe Turkse en Marokkaanse jongens met ons meevochten tijdens de Tachtigjarige Oorlog, onze opstand tegen de Spanjaarden."

— Hè?

"Dat gebeurde in Zeeland. Het is een geweldig verhaal, wacht maar af."

— Hoe gaat dat boek heten? En wanneer komt het?

"De titel wordt Piratenzoon. Het boek verschijnt eind 2017."